Representatie

Een week geleden stond ik voor een groep zeer gerespecteerde professoren, hoogleraren en andere academica. Ik hield een lezing over het spreken en zwijgen van de vrouw in en rondom de kerk.

Ik die mijzelf toch echt vaker als theologiestudent zie en soms vergeet dat ik een senior communicatieadviseur ben, stond daar zonder verwachtingen van eventuele reacties.

Ik heb een eigen stijl van schrijven en spreken en ben niet bang om kritische noten te kraken. Als iemand mij niet kent, kan ik als 'anders' ervaren worden. De invulling van het woord 'anders' laat ik aan je eigen verbeelding over.

In deze lezing heb ik een aantal problemen aangekaart waarvan het gebrek aan representatie voor een zwarte vrouw als ik in een wereld van grijze witte mannen, slechts één was. Een vrouw als ik komt er niet uit zichzelf op om predikant te willen worden. En wanneer vrouwen die eruit zien als ik aan een academische studie beginnen, is het meestal geen theologie waar we voor kiezen. Althans... zo lijkt dat omdat ik mijn 'spiegelbeeld' niet zie om mij heen. Zelfs niet in deze digitale tijd. Ik begeef me op Instagram, Facebook, TikTok, YouTube en LinkedIn met m'n gezicht. Op PodNL, Spotify en Applepodcast met mijn stem. Genoeg plekken om mij te vinden zou je kunnen zeggen maar de algoritmes zijn ons niet welgezind. Dat we niet op tv komen en niet in de kranten (het recente interview met mijn in het ND is het enige tussen alle witte mensen die er dagelijks in staan) is welbekend en geen nieuws te noemen. Gebrek aan representatie, al dan niet door discriminatie en uitsluiting, is een zelden besproken onderwerp in de kerken in Nederland. De Evangelische- en Pinkstergemeentekerken doen het wat dat betreft iets beter. Maar dan nog...

Na de lezing was er ruimte voor het stellen van vragen. Onder de vragenstellers een prachtige jonge dame met dezelfde huidskleur als ik en een criminoloog van professie. Wat fijn om haar daar te zien tussen al die witte vrouwen. Ze sprak met een tril in haar stem. Ze was ontroerd. Niet alleen door de inhoud van de lezing maar zeker ook omdat ze voor het eerst representatie zag, iemand om naar op te zien.

Daags later drong het tot me door: ik 𝙗𝙚𝙣 de representatie waar ik tot een week geleden nog naar zocht. Oke... dan moet ik daar waarschijnlijk iets mee.